ఆది పర్వము-షష్టాశ్వాసము-5
సీ.
శూరులజన్మంబు సురలజన్మంబును నేఱులజన్మంబు నెఱుగ నగునె
మొగిని దధీచి యెమ్మునఁ బుట్ట దయ్యెనే వాసవాయుధ మైనవజ్ర మదియు
గాంగేయుఁ డన మఱి కార్తికేయుం డన నాగ్నేయుఁడన రౌద్రుఁడనగ శరవ
ణోద్భవుం డన గుహుం డుద్భవిల్లఁడె శర స్తంబజన్ముఁడు గాఁడె ధర్మవిదుఁడు
తే.
కృపుఁడు ఘటసంభవుడుగాఁడె కీర్తిపరుఁడు, వరుఁడు ద్రోణుండు విప్రులవలనఁబుట్ట
రై రె సత్క్షత్త్రియప్రభు లవనిఁ గావఁ, గడఁగి మీజన్మములు నిట్లకావె వినఁగ. 60

దుర్యోధనుడు అందఱి జాతకాలనూ బయటపెడుతూ భీముడితో యిలా అంటాడు. ఇంక కథలోనికి వస్తే..
క.
బృహదబ్ధిమేఖలాఖిల, మహీతలక్షత్త్రవరసమక్షమున మహా
మహిమాన్వితుఁగా నన్నును, మహీశుఁగాఁ జేసి తతిసమర్థత వెలయన్. 50

అందఱు రాజుల సమక్షంలో నన్ను రాజుగా ప్రకటించావు అని కర్ణుడు దుర్యోధనునితో అన్నాడు.
క.
దీనికి సదృశముగా మఱి, యే నేమి యొనర్తు నీకు నిష్టం బనినన్
మానుగ నాతోఁ జెలిమి మ,హీనుతముగఁ జేయు మిదియ యిష్టము నాకున్. 51

దీనికి బదులుగా నీకు నేనేమి యివ్వగలను అని కర్ణుడనగా నాతో స్నేహంగా వుండు అది చాలు అన్నాడు దుర్యోధనుడు.
వ.
అనిన విని దుర్యోధనునకు సంతోషంబుగాఁ గర్ణుం డతనితోడి యిష్టసఖత్వంబున కొడంబడియె నంతఁ గొడుకు రాజ్యాభిషేకోత్సవంబు సూచి హర్ష పరవశుం డయి సూతుండు రథము డిగ్గి కర్ణునొద్దకుం బఱతెంచినఁ గర్ణుఁడును బితృగౌరవంబున సంభ్రమించి వినయవినమితోత్తమాంగుం డయిన. 52

ఇదంతా చూచి కర్ణుని పెంపుడు తండ్రి కర్ణుని దగ్గరకొచ్చాడు.
తే.
కడఁగి సూతుండు పుత్త్రకుఁ గౌగిలించి,కొని తదీయమూర్ధ్రాఘ్రాణ మొనరఁ జేసి.
యంగ రాజ్యాభిషేకార్ద్ర మైన శిరముఁ. దడిపె వెండియు హర్షాశ్రుతతులఁ జేసి.53
వ.
దానిం జూచి భీముండు గర్ణుని సూతకులసంభవుగా నెఱింగి నగుచు ని ట్లనియె. 54
క.
నీదుకులమునకుఁ దగఁగఁ బ్ర, తోదముగొని రథముగడపఁ దొడగుము నృపధ
ర్మోదయుఁ డగునర్జునుతోఁ, గా దనక రణంబు సేయఁ గా నీ కగునే. 55
వ.
మఱి యదియునుం గాక. 56
తే.
ఉత్తమక్షత్త్రియప్రవరోపభోగ్య, మైనయంగరాజ్యంబు నీ కర్హ మగునె
మంత్రపూతమైగురుయజమానభక్ష్య, మగు పురోడాశమదిఁ గుక్క కర్హమగునే.57

ఎంత దారుణ మైన మాటన్నాడు.
వ.
అనినం గర్ణుఁడు వెల్ల నయి యెద్దియుం జేయునది నేరక దీర్ఘోష్ణనిశ్వాస వ్యాకులితవదనుం డయి
యాకాశంబు వలన నున్న యాదిత్యుం జూచుచు మిన్నకుండె నంత నంతివ్రీడితుం డయిన యక్కర్ణుం జూచి భ్రాతృపద్మవనమధ్యంబున నుండి దుర్యోధన మధాంధరగంధసింధురంబు వెలువడి వచ్చి కడు నలిగి భీమున కి ట్లనియె. 58
క.
అనిలజ నీ కిట్లని ప, ల్కను దలఁపను నగునె లేడికడుపునఁ బులి పు
ట్టునె యిట్టిదివ్య తేజం, బునవాఁ డధమాన్వయమునఁ బుట్టునె చెపుమా. 59

దుర్యోధనుడి సంబోధన చూడండి. అనిలజ అని ప్రారంభించాడు. భీమా అని అనలేదు.
సీ.
శూరులజన్మంబు సురలజన్మంబును నేఱులజన్మంబు నెఱుగ నగునె
మొగిని దధీచి యెమ్మునఁ బుట్ట దయ్యెనే వాసవాయుధ మైనవజ్ర మదియు
గాంగేయుఁ డన మఱి కార్తికేయుం డన నాగ్నేయుఁడన రౌద్రుఁడనగ శరవ
ణోద్భవుం డన గుహుం డుద్భవిల్లఁడె శర స్తంబజన్ముఁడు గాఁడె ధర్మవిదుఁడు
తే.
కృపుఁడు ఘటసంభవుడుగాఁడె కీర్తిపరుఁడు, వరుఁడు ద్రోణుండు విప్రులవలనఁబుట్ట
రై రె సత్క్షత్త్రియప్రభు లవనిఁ గావఁ, గడఁగి మీజన్మములు నిట్లకావె వినఁగ. 60
వ.
వానితోడిదేమి దివ్యలక్షణలక్షితుండును సహజకవచకుండలమండితుండును బ్రకృతిపురుషుండు గాఁడు తనబాహుబలంబున నీయంగరాజ్యంబునక కాదు సకల మహీరాజ్యంబునకు నర్హుం డగు నను చున్నయంత నాదిత్యుం డస్తగతుం డైన నస్త్రసందర్శనరంగంబు వెలువడి దుర్యోధనుండు కర్ణుం దోడ్కొని కరదీపికాసహస్రంబుతో నిజమందిరంబున కరిగెఁ బాండవులును భీష్మ ద్రోణవిదురకృపాచార్యులతో నిజనివాసంబుల కరిగిరి. 61
ఆ.
కుంతి యంత సహజకుండలకవచాభి, రాముఁ గర్ణుఁ జూచి రవిసమానుఁ
బ్రత్యభిజ్ఞ నెఱిఁగి ప్రథమపుత్త్రస్నేహ, మెఱుక పడక యుండ నింతి యుండె. 62

ఇదే కొంప ముంచింది. కుంతి ఈ దాపరికమే అంతకూ కారణం అయ్యింది.
క.
వినుతధనుర్విద్యావిదు, ఘనుఁ గర్ణు సహాయుఁ బడసి కౌరవవిభుఁ డ
ర్జునువలనిభయము సెడి ఱొ,మ్ముఁన జే యిడి నిద్రవోయె ముదితాత్ముం డై. 63

దుర్యోధనుడి కేమో అర్జునిని వలని భయం పోయి హాయిగా నిద్రపోయాడట ఆ రాత్రి.